Het was een schok. Zo voelde historicus David I. Kertzer zich toen hij geheime documenten van Pius XII ontdekte. Hitler had de katholieke kerk aan zijn zijde nodig, voor de oorlog en voor de zogenaamde "definitieve oplossing" van het Joodse vraagstuk. Zijn eis voor vrede met de kerk in de nazistaat was dat de kerk zich niet met politiek moest bemoeien. Bovendien moest de "rassenkwestie" worden uitgesloten. Als blijk van vertrouwen liet de dictator alle aanklachten van kindermisbruik door vertegenwoordigers van de kerk vallen. En hij verzekerde de katholieke kerk van financiële steun. De Jodenvervolging was in deze jaren al in volle gang. De nazi's vielen katholiek Polen aan en vermoordden onder andere Poolse geestelijken. Maar Pius XII verzekerde Hitler: "Als katholieken in overeenstemming met hun religie kunnen leven, zullen ze geloviger zijn dan wie dan ook". En daar hield hij zich aan. Maar wat zei Pius XII, die als een morele autoriteit werd beschouwd, eigenlijk over de Jodenvervolging en de Holocaust? Wat deed hij er eigenlijk aan? Zei hij wat hij kon zeggen? Deed hij wat hij kon doen? Heeft hij groter kwaad afgewend, zoals vaak wordt beweerd? En hoe diep was het antisemitisme geworteld in de Kerk en zelfs in het Vaticaan? In 2020 stelt het Vaticaan zijn geheime archieven open voor onderzoekers. Documenten geven antwoorden op deze vragen als nooit tevoren. Wat historicus Kertzer ontdekt in de geheime archieven van het Vaticaan is een wereldwijde sensatie.