De twee "Sonates voor klarinet en piano Op. 120" van Johannes Brahms ontstonden in 1894. Zij zijn enigszins door Mozart geïnspireerd en in geen van beide sonates treft men een "echt" langzaam deel aan. Brahms schreef deze stukken voor de violist en klarinettist Richard Mühlfeld [1856-1907], die in het orkest van de Hertog van Meiningen speelde en vanaf de jaren "70 van de 19e eeuw een grote reputatie verwierf. Hij maakte een internationale carrière en introduceerde Brahms" klarinetkwintet in 1892 in London. De sonates vormen de laatste instrumentale composities van Brahms. De vierdelige "Sonate Op. 120 Nr. 1 in f" opent met een helder "Allegro apassionato" in mineur. De drie hierop volgende delen [in majeur] zijn optimistischer van stemming en rijk aan zangerige, gevoelige en dromerige momenten. De finale is vooral speels van aard. Henk de Graaf, klarinet, Daniël Wayenberg piano.