B&B,

Nee, deze column gaat niet over Bed & Breakfast. Of over de prachtige shows die ik zag in New York. Niet over de nu al legendarische kerstklassieker Wonka van Timothée Chalamet. En nee, hij gaat ook niet over de Netflix-documentaire over de koningin van de Spaanse en Italiaanse tv: Raffaella Carrà. Ik zou er in superlatieven over kunnen schrijven. Maar het meest werd ik verrast door, daar is ie weer... The Bold & the Beautiful.

Soms kijk ik even hoe de oude bekende gezichten weer zijn vernieuwd. Het is niet voor niks dat we in De TV Kantine een parodie maakten getiteld 'The Bold & the Botox'. Irene Moors, Ilse Warringa en ik hadden de grootste lol om helemaal over the top te gaan met make-up en straktrekplakkers. Maar dat de serie meer is dan een freakshow moge duidelijk zijn. John McCook, die al vanaf de eerste aflevering in 1987 Eric Forrester speelt, won niet voor niets een Emmy. Als je in al die jaren niet allang vervangen bent door een andere acteur, verdient dat op zich al een prijs.

Ik kwam in een scène terecht waarvan het decor in 1990 nog kon, maar die nu lachwekkend is. De wolken op het achterdoek bewogen niet, en ook het gezicht van Brooke gaf geen krimp. Toch hoorde ze vreselijk nieuws, dat zag ik aan haar natte ogen. Ze werden steeds natter, ik wilde bijna wegzappen, maar bleef toch kijken. Je mag een goede soap gerust een paar jaar negeren, je haakt na één scène zo weer aan. Verdomd, het zou toch niet, dacht ik nog? Ja hoor: BAM, ik was verkocht.

Eric Forrester is doodziek, maar hij wil er zelf niets van weten. Ik wel. Help deze man, stuur hem naar een dokter, nu! Schreeuw ik in gedachten. Maar geen ziekenhuis voor Eric, hij wil nog één keer knallen met zijn creaties op de catwalk. Een aflevering is opgebouwd uit drie tot vier scènes die elkaar langzaam, ik herhaal langzaam, afwisselen. 

Aan het einde volgt steevast de befaamde spannende inzoom, waardoor je snel de volgende aflevering wil gaan kijken. Maar nu valt Eric op de grond, het lijkt te laat, hij is... dood. Ik haal diep adem, maar voor Eric lijkt dat echt te laat.

Na 20 jaar afwezigheid ben ik weer helemaal verkocht. Het lijkt of de tijd (en hier en daar een gezicht) heeft stilgestaan. Oh kijk, hij leeft toch weer.... Ik haak af. Maar over twintig jaar kom ik zeker terug. Eén ding is zeker: 2024 had niet beter kunnen beginnen!