Pas,

Televisie en film zijn beiden mijn grote passie, het liefst kijk ik alles vanuit bed. Ik lig al een tijdje in een kuil waar mijn lichaam inmiddels helemaal in past. De steun is weg, waardoor ik last van mijn rug krijg. En waar het bed voorheen nog omhoog kon, is dat mechanisme ook al stuk.

En nu is het eindelijk zover: we krijgen een nieuw bed. “Kunt u ons oude bed gelijk afvoeren als het nieuwe komt?” vraag ik hoopvol. Gelukkig stelt de dame van de winkel ons gerust. Dat kan, maar alleen als ik de afvalpas van de gemeente kan meenemen naar de stortplaats, wordt mij vriendelijk vermeld. Kent u dat, een pas voor tegenwoordig alles? Voor tanken, boodschappen, voor op het werk, voor betalingen… overal komt een pas aan te pas. Je kunt ze ook scannen voor op je telefoon, weet ik.

Maar dat doe ik dan weer niet en zo word ik onpasselijk van de enorme hoeveelheid.

Op zoek naar de afvalpas om van het oude bed af te komen, kom ik van alles tegen. Deze is om het theater in te komen, een pasje uit 2003 toen ik nog in Saturday Night Fever speelde. Ik denk dat deze inmiddels wel verlopen is, maar ik kan er geen afstand van doen. De supermarkt, bioscoop, creditcard, het luxe warenhuis, de blauwgele woonwinkel, verzekering, alles gaat door mijn handen. Ik blijk een enorme passie te hebben voor het verzamelen van passen.

Die van Studio Joop van den Ende kan ik ook niet wegdoen, tv-geschiedenis. Het oude logo is een beetje vervaagd, ik krijg kippenvel. Toen ik deze voor het eerst kreeg, vond ik dat een mijlpaal in mijn leven. Trots dat ik datzelfde ding in mijn portemonnee had als Ron Brandsteder, Henny Huisman en André van Duin.

Zoeken, zoeken, zoeken. RTL 4-pas, Endemol en een van de drogist. Ik gebruik ze zelden, sterker nog: de meesten gebruik ik nooit. Als ik in een lange rij sta en er wordt mij gevraagd of ik iets spaar, zeg ik standaard: nee ik pas. Vervelend om de hele rij te laten wachten voor een bonuspunt.

Langzaam kom ik tot de conclusie dat de pas voor het afval waarschijnlijk zelf bij het afval ligt. Hoe kom ik nu van mijn oude bed af? Ik zoek door, met het zweet op mijn voorhoofd. Ik moet en zal hem vinden. Alles overhoop voor een strookje hard plastic, totdat Herald zegt: “In de keukenla!” Ik ben totaal verbijsterd, dat zegt hij nu… pas!