Drama,

Bij ons thuis vloeien de tranen over de wangen. “Ik ga maar eens de column schrijven”, stamel ik wat ongemakkelijk. Herald zegt met een gebroken stem dat hij nog even bij moet komen.

Ik zal even uitleggen wat de aanleiding was. Netflix heeft op dit moment namelijk de beste minidramaserie ooit: Adolescence. De recensies hadden ons al gewaarschuwd, dit grijpt je echt bij de strot. Het kwam ook bij ons thuis binnen als een mokerslag. Een jongen van 13 jaar wordt uit zijn bed gehaald en gearresteerd voor moord. Het ventje plast van angst in zijn pyjamabroek en als kijker denk je alleen: maar hoe kan dit? Vier afleveringen laten zien wat dit drama voor gevolgen heeft voor de jongen en zijn gezin.

Zonder verder alles te verklappen valt een ding op: het briljante camerawerk. Alles is in één take opgenomen, nergens een knip. Dat zorgt ervoor dat de acteurs alles in een keer goed moeten spelen. Auto in en weer uit, verhoren, discussies tussen de politie, alles achter elkaar. Is er een scene in een kamer, die daarna doorgaat in de gang, dan staan daar de volgende acteurs al te wachten. En zo loopt alles heel fijn in elkaar over. Vakwerk.

Het komt de geloofwaardigheid van de spelers ook zo ten goede. In de montage kan een acteur - maar ook een presentator - gered worden. Maar het kan een prestatie ook veel minder sterk maken. Bij deze serie komt er geen editor aan te pas, de acteurs bepalen alles. De 13-jarige Jamie Miller wordt gespeeld door Owen Cooper. Een jongen zonder toneel- of filmervaring, maar hij steelt de show.

Zelf weet ik uit ervaring dat meisjes graag willen acteren, maar dat er ook tussen de jongens ongelofelijke talenten zitten. Superlatieven tekort voor zijn spel, timing en geloofwaardigheid. Maar de tranen waren er vooral om het sterke hedendaagse verhaal. Hoe kunnen we de jeugd beschermen tegen de harde, gemene kant van social media?

Deze serie laat zien dat maar weinig ouders in de gaten hebben wat hun kind zichzelf en een ander aandoet. Een spiegel voor de maatschappij waar we nu in leven, om bang van te worden. Maar tegelijk een les voor iedereen, ga dat zien! De dramaserie die in één keer is opgenomen verdient het om in één keer helemaal bekeken te worden.