Tekst: Lydia van der Weide

“Ik was al gevraagd voor het vorige seizoen van Over mijn lijk. Ben je gek, dacht ik toen. Dat gaat over mensen die doodgaan. Ik ga helemaal niet dood. Ja, ik heb een hersentumor, maar ik ben vast een speciaal geval. Dus nee, niets voor mij.” Dit seizoen is Roy wél te zien in het programma dat wordt gepresenteerd door Tim Hofman. “De tijd van de ontkenning is voorbij. En helaas ben ik nu al verder in het proces dan ik had gehoopt. Maar weet je, iedereen komt te overlijden. En niemand weet wanneer. Daarom zeg ik: ga niet in een hoekje zitten huilen, maar leef met volle teugen.”

Roy en Annick

Tot eind 2018 leed Roy een heel normaal leven. Hij werkte als vertegenwoordiger en woonde samen met Annick. Ze zaten boordevol plannen: trouwen, een huis kopen. Op een werkbeurs voelde Roy zich plotseling niet lekker. “Toen ik dat wilde zeggen, merkte ik dat ik geen woord kon uitbrengen. Daarna viel ik op de grond.” Roy en Annick meldden zich in het ziekenhuis waar Roy een serie onderzoeken zou ondergaan. Ze waren ervan overtuigd dat er niets ergs aan de hand was. “Maar na het eerste onderzoek zeiden ze dat ik in een rolstoel moest gaan zitten. Ik kreeg een kamer voor mij alleen en de onderzoeken konden opeens veel sneller dan was afgesproken. Toen dacht ik: dit is goed mis.”

Roy bleek een tumor in zijn hersenen te hebben, 4 centimeter groot. Het gezwel drukte op zijn spraakgedeelte. Een deel kon worden weggehaald, maar de kanker is ongeneeslijk, omdat de tumor zich vertakt door de hersenen. “We zaten op de zesde verdieping van het ziekenhuis en ik voelde me helemaal naar beneden zakken. Toch was ik op dat eerste moment eigenlijk alleen maar bezig om Annick te troosten, die heel hard moest huilen.”

In plaats van een trouwdag te prikken, werd er een operatiedatum gepland. Twee keer ging Roy onder het mes. Operaties waarbij hij wakker was, zodat de artsen konden controleren wat ze wel en niet konden wegsnijden. “Dat leek me heel eng. Maar toen het zover was, werd ik zo warm opgevangen en voorbereid dat ik alleen gefocust was om hen zo goed mogelijk te helpen.”

Ziek in coronatijd

De revalidatieperiode was zwaar, vertelt Roys vriendin Annick. “Zijn medicijnen zorgden voor een gedragsverandering. Hij kon ineens heel boos worden. Soms zat ik er zo doorheen, dat ik mijn broer belde of hij met Roy kon gaan wandelen. Er waren meer tegenslagen: een huis kopen kon niet meer; Roy kan geen hypotheek krijgen. Toch hoopten we nog veel leuke dingen te kunnen doen, want de artsen zeiden dat de tumor nu wel vijf jaar stabiel kon blijven. Dus maakten we een bucketlist. En toen kwam corona, opeens zaten we aan huis gekluisterd.”

Wat nog wel kon, was trouwen. Dat deden Roy en Annick dan ook. “Want zij is mijn alles”, benadrukt Roy. Ook denken ze na over kinderen. Natuurlijk, er is een reële kans dat Roy zijn vaderrol niet lang kan vervullen, maar er zal dan zo veel hulp en liefde zijn uit de kring om het stel heen, dat ze het toch aandurven. Ondanks alles blijft Roy positief over de toekomst. “Er zijn mensen met een hersentumor die nog wel twintig jaar leven. Waarom zou ik dat niet zijn? Wij zijn vastbesloten om van elke dag iets te maken.”

Over mijn lijk

Met die levenshouding wil Roy kijkers van Over mijn lijk inspireren. “Ik wil laten zien hoe het leven eruitziet na zo’n afschuwelijke diagnose.” Annick: “En het is prachtig geworden. Mensen vragen vaak hoe het met ons gaat. Dat is een lastige vraag, omdat het elke week, soms elke dag anders is. Nu kunnen ze dat zien op televisie. En voor mij is het een prachtige herinnering voor later. Al hoop ik dat ‘later’ nog heel ver weg is.”

Over mijn lijk is elke woensdag om 21:30 uur te zien op NPO3.