1. Kopenhagen

Herman van der Zandt: “Ik verheug me op Denemarken, ik ben nog nooit in Kopenhagen geweest. Wel vind ik het net te ver voor een Tourstart. Het peloton kan niet in een paar ritten naar Frankrijk rijden. Gelukkig is Denemarken een echt wielerland, met een generatie toprenners. Ik verwacht dus enthousiasme langs de weg. De tweede etappe wordt interessant, met kort voor de finish een brug van 18 kilometer lang over de zeestraat de Grote Belt. De wind heeft daar vrij spel, klassementsrenners zijn nu al zenuwachtig.”

2. Arenberg

Dione de Graaff: “Kasseien in de Tour betekenen spektakel. Goed dat zo’n rit erin zit. Kasseien rijden is een discipline op zich, net als klimmen en sprinten. Sommige favorieten zijn er niet goed in, die trainen nu al een jaar op die stenen.”

3. Alpe d’Huez

Herman: “Ik vind het heerlijk in de bergen, veel beklimmingen heb ik zelf gefietst. Alpe d’Huez blijft een mythische klim, maar om te rijden helemaal niet leuk. Saai. Veel bochten ja, maar daarvoor ga ik niet op de fiets zitten. Onderweg is er ook weinig uitzicht. En de aankomst op Alpe d’Huez... Dat is gewoon een skioord. De klim is legendarisch vanwege drie Nederlanders die er ooit gewonnen hebben, maar dat is alweer dertig jaar geleden, hè. Daar hebben we het nog steeds over. Het levert wel altijd wat leuks op in de achterhoede. Ik kan me voorstellen dat het een pandemonium wordt, als Mathieu van der Poel door de Nederlandse bocht gaat.”

4. Foix

Herman: “Geef mij maar de Pyreneeën, een magnifieke streek. Ruiger dan de Alpen, minder toeristisch, meer wielerfanaten. In de etappe naar Foix gaat het peloton via een soort geitenpad omhoog op de Mur de Péguère. In de vooruitblik kun je daar wat mee, want je voelt: hier gaat wat gebeuren.”

5. Lourdes

Dione: “De idiootste plek waar ik ooit ben geweest. Ik verwachtte een stille, heilige plaats, het bleek een toeristische chaos. Lourdes ligt aan de Pyreneeën, de allermooiste streek van Frankrijk. Ik snap Herman helemaal: ruig, niet aangeharkt, vale gieren cirkelen om de kastelen. Drie weken het Franse land door vind ik sowieso een feest. Ik zit altijd bij mijn visagiste in de auto, we zijn ook vriendinnen. Ik weet nooit precies waar we uitkomen, erger me altijd wild aan slechte wifi, beeld dat wegvalt tijdens de koers. Frans spreken. In de eerste week denk ik: hè, ik kon het toch? In week 3 wil ik niet anders meer. Frankrijk zit in m’n hart.”

6. Parijs

Dione: “Heerlijk slotstuk, ik ben echt een stadsmens. Tegelijkertijd overvalt me een enorm gevoel van melancholie. Ik wil niet dat het klaar is. Waarom duurt de Tour niet vijf weken? Ik vind álles leuk aan dit avontuur, zelfs het snoeiharde werken en de ergernissen. Ik ben een bofferd.”

Wil je de komende tijd niets missen van de Tour de France 2022? Houd dan deze pagina goed in de gaten.