Wanneer Anniko van Santen (51) door het raam naar buiten kijkt, ziet ze haar vier schapen en drie kippen rondscharrelen in de natuurweide rond haar huis. “Ik vind het hier echt fantastisch,” vertelt het boegbeeld van Opsporing Verzocht. Twee jaar geleden verhuisde ze met haar gezin van Hilversum naar dit paradijsje op de Veluwe. “We wonen hier vrijstaand en vanuit ons huis zie ik prachtig hoe de blaadjes aan de bomen langzaamaan rood kleuren.” De keuze om hier te gaan wonen heeft grotendeels met haar werk te maken. “Opsporing Verzocht is natuurlijk een heftig programma. Door alle ellende waarmee ik dagelijks word geconfronteerd, heb ik privé veel behoefte aan rust en harmonie. Daarom wilde ik graag in deze heilzame omgeving wonen.”

Hebben de misdaden in het programma nu een ander effect op je dan toen je hier zeventien jaar geleden begon?

“Iedereen die bij ons komt werken, schrikt in het begin. Je wordt je ervan bewust dat er ook heel slechte mensen in de wereld rondlopen. Het eerste half jaar was ik daardoor erg wantrouwend en alleen maar bezig met: wie staat er achter mij in de supermarkt? Wat doet dat autootje daar nog ’s avonds op die parkeerplaats? Maar dat slijt. Op de redactie zijn we vooral heel rationeel met misdaad bezig. Hoe kunnen we een verhaal zo goed mogelijk overbrengen op onze kijkers? Als je steeds bezig bent met het verdriet van anderen, doet dat natuurlijk iets met je. Maar je vindt een manier om ermee om te gaan.”

Hoe doe jij dat dan?

“Taarten bakken, met de hondjes wandelen, in de tuin wroeten, naar de vogeltjes kijken… Dat kleine huiselijke geluk heb ik nodig als tegenwicht voor die grote boze buitenwereld. Vooral de verhalen van nabestaanden zijn hartverscheurend. Soms spreek ik mezelf toe: het is allemaal vreselijk, maar ik kan hun verdriet niet wegnemen. Ik kan alleen samen met het team zorgen dat onze uitzendingen staan als een huis en de kijkers in actie komen.”

‘Opsporing Verzocht’ bestaat nu veertig jaar. Hoe belangrijk is het programma anno 2022?

“Het programma wordt in nauwe samenwerking met politie en justitie gemaakt. Het gemiddelde aanhoudingspercentage van alle Nederlandse politiezaken ligt iets boven de 25 procent. Maar bij zaken in Opsporing verzocht schommelt dat al jaren tussen ongeveer 35 en 45 procent. En dan gaat het vooral om heftige gevallen, zoals overvallen en moorden. Wij doen er dus echt toe en dat geeft mij als maker een goed gevoel. Daarnaast heeft het programma een belangrijke preventieve functie.”

Op wat voor manier?

“We wijzen mensen op nieuwe werkwijzen van criminelen. Zo hadden we een item over zogenaamde bankmedewerkers die kwetsbare ouderen opbellen om bankgegevens te ontfutselen. Die oplichters pakken we er misschien niet mee. Maar als onze kijkers zelf zo’n telefoontje krijgen, zullen bij hen in het vervolg de alarmbellen gaan rinkelen. Daarnaast laten we zien dat veiligheid niet alleen een taak is van onze zestigduizend Nederlandse politiemensen. Zij horen en zien niet alles. Uiteindelijk is veiligheid ook een kwestie van op elkaar passen en aan de bel trekken als iets niet in de haak lijkt.”

Is de misdaad zelf veranderd sinds je begon bij ‘Opsporing Verzocht’?

“Criminelen zijn altijd waar ze het geld het makkelijkste kunnen pakken. Toen ik net begon behandelden we geregeld bankovervallen. Maar het fysieke geldverkeer is grotendeels verdwenen en daarmee de bankovervallers ook. Het lijkt ook of er minder vaak ouderen thuis worden overvallen, omdat men thuis nauwelijks nog veel contant geld in een oude sok bewaart. Maar wat niet verdwijnt zijn mishandelingen. Er zullen altijd mensen zijn met korte lontjes die gaan meppen als iets ze niet zint. Die zie je bij ons dan ook wekelijks voorbijkomen.”

Wat waren in de afgelopen zeventien jaar de grootste veranderingen in jouw privéleven?

“Die hebben alles te maken met het opgroeien van mijn kinderen. Naast presentator ben ik ook eindredacteur van Opsporing Verzocht en dan kun je er als werkende moeder weinig dingen naast doen. Behalve taarten bakken, met de hondjes wandelen en de kippen voeren in de tuin. Privé is dus vooral mijn rol als moeder erg veranderd. Zeventien jaar geleden had ik twee peuters en was ik naast mijn werk vooral bezig met snotneuzen afvegen, middagdutjes en hun eten koken. Inmiddels zijn ze allebei volwassen. Mijn dochter is zelfs het huis al uit.”

Het AVROTROS-programma Opsporing Verzocht is elke dinsdag om 20:35 uur te zien op NPO2.