Toen Barbara de Loor in 2006 stopte met schaatsen op topniveau, had ze geen idee wat ze wilde gaan doen. Jarenlang had ze in het nu geleefd, met niets dan focus op loodzware trainingen en kampioenschappen. Plotseling lag de wereld weer helemaal voor haar open. “Gelukkig kwamen er meteen allerlei leuke dingen op mijn pad. Een project op scholen om kinderen meer te laten sporten bijvoorbeeld. En televisiewerk, zoals De Afvallers, over gezinnen met overgewicht. Tegenwoordig presenteer ik Nederland in Beweging. Ja: het is duidelijk sporten blijft de rode draad in mijn leven. Want het is nog altijd mijn grote passie.”

Vast een hele eer, om dit programma te presteren, nadat Olga Commandeur dat maar liefst 23 jaar heeft gedaan.

“Nou en of. Ik vond het hartstikke leuk dat ik ervoor benaderd werd. Het programma zocht een oud-topsporter met gevoel voor ritme. Nadat ik, in 2006 alweer, samen met mijn danspartner Marcus van Teijlingen Dancing with the Stars won, durfde ik er wel op te vertrouwen dat dit me goed zou afgaan. Ik deed een soort auditie en werd gekozen. Gelukkig maar, want dit programma is me op het lijf geschreven.”

Waarom past dit programma zo goed bij je?

“Omdat ik graag mensen enthousiasmeer om in beweging te komen. Want bewegen is goed voor iedereen, ook voor de doelgroep van Omroep MAX en ons programma: de 50-plusser.

Je lichaam is een bewegingsapparaat waar je zuinig op moet zijn. En als je niet meer beweegt, ga je vastzitten, ook in je hoofd. Met een flexibel lijf en een flexibele geest kun je het leven veel beter aan.”

Wat is het geheim van het succes van Nederland in Beweging?

“Het is lekker kort, de uitzending duurt een kwartier, maar biedt toch alles. Elke dag weer is er een mooie menukaart om het hele lichaam aan te zetten. We beginnen met een warming-up, daarna volgt er een hartslagoefening, om daarna met de benen en de romp aan de slag te gaan. We eindigen met coolingdown. Dit complete programma op lekkere muziek biedt de kijker de kans met meer energie de dag in te gaan. Fantastisch toch?”

Je bent jarenlang topschaatser geweest. Hoe is jouw liefde voor het schaatsen ontstaan?

“Dat begon al rond mijn vijfde. Ik ben opgegroeid in de kop van Noord-Holland. Of het echt zo is, weet ik eigenlijk niet, maar in mijn herinnering lag er elke winter natuurijs om op te schaatsen. Ik vond het heerlijk om te doen en was gefascineerd door de schaatsbeweging, waarmee je wel 50 kilometer per uur kan halen. Omdat ik ook nog eens heel nieuwsgierig was, veel vragen stelde en open stond voor advies van coaches, kwam ik steeds een stapje verder. Wat ook hielp, is dat ik heel positief in het leven sta. Zelfs op mindere dagen wist ik altijd weer het vuurtje in mezelf aan te steken om door te gaan. Nee, opgeven is niets voor mij. Die combinatie heeft me uiteindelijk ver gebracht.”

Toen je 23 was ben je een tijd uit de running geweest…

“Ja, ik had een aangeboren hartritmestoornis. Die ging me steeds vaker parten spelen. Op de gekste momenten vloog mijn hart op hol en ratelde met wel tweehonderd slagen per minuut. Dat gebeurde bij wedstrijden en trainingen, maar ook als ik ’s ochtends opstond en naar de keuken liep. Heel vermoeiend en vervelend. Het kon verholpen worden met een operatie. Die ging prima, maar daarna volgde een moeilijke tijd. Ik had gedacht dat ik nu eindelijk de vrijheid zou hebben om voor de prijzen te gaan, maar het kostte me nog lang tijd om mijn hart echt te vertrouwen. Ik durfde er niet voluit voor te gaan.”

Hoe is dat toch weer goed gekomen?

“Ik was in Italië aan het trainen en fietste een berg omhoog. Het was een klim van een uur en het was hartstikke zwaar. Ik trapte en trapte, maar hield ergens toch de rem erop. Op een gegeven moment kwam mijn coach met zijn auto naast me rijden. Hij riep me toe: ‘Doe het maar Barbara, durf het maar, geef alles wat je hebt!’ Op dat moment viel er iets van me af. Toen ben ik inderdaad die berg opgeknald, dwars door al mijn remming heen en was ik de angst opeens kwijt. En die is ook nooit meer teruggekomen. “

Daarna heb je fantastische resultaten geboekt. Wat waren voor jou de hoogtepunten?

“Dat ik in 2005 wereldkampioen werd op de 1000 meter, dat was natuurlijk fantastisch. Maar ook de twee keer dat ik heb meegedaan aan de Olympische Spelen. Hoe ouder ik word, hoe meer ik me realiseer dat het heel bijzonder is dat ik daar heb gestaan. Het zijn zulke mooie herinneringen.”

Nu hou je je vooral bezig met het coachen van mensen. Wat vind je daar zo leuk aan?

“Ik hou ervan om les te geven en vind het fijn om met mensen samen te werken. En wat ik ze leer, brengt ze zoveel. Door sport train je jezelf niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Dat zorg er ervoor dat je sterker in het leven komt te staan. Mensen zeggen vaak al gauw: “Dat lukt me niet hoor, dat kan ik niet.” Ik probeer mensen uit te dagen, want je kunt veel meer dan je zelf denkt. Net als ik, daar op die Italiaanse berg. Ik wil mensen motiveren om op hun eigen Olympus te komen.”

Je bent moeder van twee jongens. Wilde je altijd al graag moeder worden?

“Nee, toen ik nog schaatste was ik daar helemaal niet mee bezig, ik was alleen gefocust op de sport. Ik had wel een relatie trouwens, met iemand die ook schaatste. Verliefd zijn is geweldig, je gaat er ook beter van presteren. Dat zullen andere topsporters ongetwijfeld herkennen. Mijn huidige partner Ronald ontmoette ik toen ik al was gestopt met schaatsen. Ik had een leuke opdracht op Lanzarote en hij deed een groot gedeelte van de organisatie. Er was meteen een klik. Nu hebben we twee zoons samen, de oudste is elf en de jongste is zes.”

Breng je hen ook de liefde voor het sporten bij?

“Jazeker, ik laat ze met allerlei manieren van bewegen en sporten kennismaken. Dan vinden ze vanzelf iets wat ze echt leuk vinden. Daarnaast beweeg ik zelf ook graag met mijn kinderen: voetballen, zwemmen, een stuk fietsen, naar het strand om lekker uit te waaien of gewoon naar de ijsbaan. En daarna lekker relaxen thuis en knuffelen met mijn mannen. Heerlijk.”

Nederland in Beweging is elke werkdag rond 10:00 uur te zien bij Omroep MAX bij NPO1.