Marlijn Weerdenburg praat gemakkelijk. Ze is van zichzelf heel open en voelt zelden grote afstand tot andere mensen. “Ik kan met de groenteboer heel leuke gesprekken hebben, maar net zo goed met een advocaat op de Amsterdamse Zuidas”, vertelt ze. “Als iemand me maar een beetje aanspreekt of zich voor me openstelt. Ik heb gewoon grote interesse in uiteenlopende mensen.”

Dat zullen de deelnemers aan het nieuwe seizoen van DNA Onbekend vast ook merken, nu Marlijn de presentatrice is. “Ik denk dat zij voelen dat ik oprecht geïnteresseerd ben in hun verhalen.” De actrice, zangeres en presentatrice is al jarenlang fan van het programma dat eerder door Caroline Tensen en Dionne Stax werd gepresenteerd. “Ik vind het heel fijn om te kijken naar programma’s zoals DNA Onbekend of Spoorloos, die over zulke belangrijke zoektochten gaan. Wie is mijn vader, wie is mijn moeder? Waar kom ik vandaan? Zulke vragen vormen toch de basis van ieders identiteit. In een aflevering leer je de mensen bovendien razendsnel kennen omdat je ze op hun kwetsbaarst meemaakt. Daardoor is zo’n programma ook fijn om naar te kijken.”

Hoe is het om dit nu zelf te mogen presenteren?

“Fantastisch. Ik heb een grote voorliefde voor human interest en ik vind niks leuker dan praten met mensen en proberen ze op hun gemak te stellen. In DNA Onbekend zitten heel uiteenlopende deelnemers met heel gevarieerde verhalen. Ik spreek mensen die geadopteerd zijn en na een heerlijke jeugd toch gingen twijfelen aan de informatie op hun adoptiepapieren. Een ander heeft juist haar hele leven al getwijfeld. ‘En ineens belde mijn zus om te zeggen: papa is waarschijnlijk niet jouw vader.’ Het zijn zware thema's.”

Is dit emotioneel een lastig programma om te maken?

“Ik ben een behoorlijke huilebalk. We hebben in het programma meerdere momenten waarop ik de uitslag van een DNA-test moet voorlezen en waarbij ik het niet drooghoud. Ik maakte me daar vooraf erg druk over omdat ik weet dat ik zo makkelijk huil. Ik wilde natuurlijk niet dat iedereen steeds denkt: daar gáát ze weer. Maar soms rollen er nu eenmaal tranen over mijn wangen tijdens het programma. Ik probeer daar zelf maar niet te veel aandacht aan te besteden.”

Waar komen die tranen dan vandaan?

“Je voelt soms zo erg de spanning van die mensen die misschien wel 25 jaar lang een vraag hebben gehad over hun komaf. Alles hangt van dat ene moment af: de uitslag van de DNA-test. Ik krijg tijdens het maken van zo’n programma een band met hen. We maken eerst een mooi portret van ze en we bezoeken samen bijvoorbeeld hun oude basisschool. Ik leer ze heel snel goed kennen. En dan is daar uiteindelijk die testuitslag. Dan is het toch logisch dat ik daar ook door geraakt wordt? Het zijn af en toe verhalen die me gewoon erg aangrijpen.”

Zelf heb je recent ook een intense periode doorgemaakt. Anderhalf jaar geleden overleed plotseling je moeder. Je was op dat moment hoogzwanger. Neem je die ervaring mee in het presenteren?

“Voordat mijn moeder overleed, lachte het leven me eigenlijk altijd toe. Ik was een zondagskind dat als een vlinder door het leven fladderde. Doordat ik nu zelf zo’n verdriet heb ervaren, denk ik dat ik een groter inlevingsvermogen heb gekregen. Bij tragische verhalen kan ik me beter voorstellen hoe zoiets zou voelen. Ik heb meer zwaarte en diepte gekregen. Als mens en ook als presentator denk ik dat dat op zichzelf wel goed is. Door het verdriet om mijn moeder ben ik meer geaard geworden.”

Hoe is afgelopen jaar voor jou geweest?

“Eigenlijk ben ik pas de laatste paar maanden echt gaan rouwen. Dat heeft lang geduurd. Twee weken na haar overlijden ben ik bevallen en moest ik er natuurlijk voor mijn baby zijn. Vervolgens speelde ik de titelrol in de musical Diana & zonen, wat ook heel intensief en druk was. Ik had voor mezelf een overlevingsmodus gevonden om door te gaan en alles aan te kunnen. Maar ik ben eigenlijk nooit meer uit die modus gekomen. Tot ruim drie maanden geleden. Sindsdien ben ik bezig met een muziekvoorstelling waarmee ik vanaf januari in de theaters sta. De voorstelling gaat over mijn moeder en over hoe dood en nieuw leven zo dicht bij elkaar kunnen staan. Sinds ik hiermee bezig ben kan pas écht om haar dood huilen. Nu voel ik pas dat het oké is als ik er af en toe doorheen zit, en dat ik gewoon even verdrietig mag zijn.”

Wat is de waardevolste les die ze jou heeft meegegeven?

“Haar mooiste eigenschap vond ik altijd dat zij heel tevreden was met wat ze had. Dat is een les die ik altijd probeer te onthouden. Mijn vader en ik zijn echte ondernemers. We hebben altijd weer een nieuw project nodig om onze tanden in te zetten. Alles uit het leven halen! Maar van mijn moeder heb ik geleerd dat het ook goed is om af en toe stil te staan, om me heen te kijken en te waarderen wat ik heb: ik heb twee gezonde kinderen en een heel lieve vriend. Ik heb een dak boven mijn hoofd en ik heb werk dat mijn hobby is. Wat ik ook mooi aan mijn moeder vond is hoe graag ze voor anderen zorgde. Ze kon goed liefhebben. Dat heb ik gelukkig ook in me.”

En van jouw vader heb je dus jouw ambities...

“En mijn bravoure en mijn lef. Niet nadenken, gewoon doen! Steeds nieuwe avonturen najagen. Maar daar begint nu langzaam verandering in te komen. Ik heb onderhand alles wel uitgeprobeerd op het gebied van musical, muziektheater, toneel, televisie, drama en zingen. Nu is de tijd gekomen om mezelf en mijn vak serieuzer te nemen. Ik denk vaker na over hoe mijn carrière er idealiter uit zou moeten zien. Dat begint in mijn hoofd steeds meer vorm te krijgen.”

Hoe ziet dat eruit?

“Mijn ambities hebben twee pijlers. De eerste is dat ik mijn eigen muziek in het theater wil spelen. Zoals ik dat nu ga doen, met de liedjes over mijn moeder. Ik heb als achttienjarige ooit eens stagegelopen bij Herman van Veen. Hij staat nog steeds een hele zomer in Carré en reist zelfs naar Zuid-Afrika om daar te spelen. Het lijkt me fantastisch om zoiets ook tot mijn tachtigste in het theater te mogen doen. Daarnaast hoop ik zingen en verhalen vertellen meer te kunnen combineren met presenteren op televisie. Live in een studio. Niet met BN’ers, maar gewoon met echte mensen. Mijn lievelingsprogramma was altijd De schreeuw van De Leeuw. Die kant zou ik op willen. Het hoeft van mij niet allemaal hoogdravend te zijn. Ik vind het vooral fijn om mensen te entertainen en verhalen met ze te delen. En als ik ze daarmee kan inspireren of op nieuwe ideeën kan brengen, vind ik dat helemaal mooi.”

DNA Onbekend is vanaf woensdag 18 januari wekelijks om 21:20 uur te zien bij AVROTROS op NPO1.