“Maarten en ik wilden al veel eerder, maar Sis zag het nooit zitten. Ze was bang dat wij ontzettend sentimenteel over die stad zouden gaan doen. Dat viel volgens mij uiteindelijk wel mee. Ik ben er geboren en heb er de eerste achttien jaar van mijn leven gewoond, maar inmiddels ben ik er ook al meer dan vijftig jaar weg. Daardoor kun je er makkelijker van een afstand naar kijken. Het Wageningen dat ik kende uit de jaren 50 is er niet meer: alles is veranderd en toch ook weer niet.” Waar zit die tegenstelling in?

“Wageningen is van een industriestad uitgegroeid tot een universiteitsstad. Een universiteit is altijd een zegen voor een stad, maar er is ook ontzettend veel afgebroken. In mijn jeugd stond er in het centrum bijvoorbeeld de gigantische sigarenfabriek van Schimmelpenninck. Tegenwoordig zou dat behouden worden als industrieel erfgoed, maar er staat nu een waardeloos nieuw gebouw dat we lelijk vinden.

Wat blijft zijn de middenstandswoningen, ons ouderlijk huis staat er nog. Net als alle scholen waar ik op heb gezeten. We zijn bij onze oude hbs geweest, een negentiende-eeuws gebouw dat ik me als licht en ruimtelijk herinnerde. Toen we door de donkere, smalle halletjes liepen, viel dat toch tegen.” Zou u er weer kunnen wonen?

“Het is een prettig stadje, centraal gelegen in een schitterende omgeving en je bent zo op de Veluwe. Ik zag mezelf er na mijn pensionering zeker wonen, maar toen mijn vrouw het niet zag zitten, zijn we uiteindelijk op Texel beland. Wonen op een eiland is het andere uiterste, maar het voelt nog steeds of we elke dag op vakantie zijn.”

De slotaflevering van De Broeders van Rossem is op woensdag 11 oktober vanaf 20:30 uur te zien bij NTR op NPO2.