“Helemaal niet. We bouwden alleen het aantal optredens af. Natuurlijk hadden we het weleens over het einde van Earring. Ik reed na optredens meestal naar huis. Barry (Hay, de zanger, red.) zat dan achterin en had het weleens gekscherend over poen pakken bij een afscheidstour. ‘En dan het jaar erop nog één.’ Daar lachten we om. Bij het echte einde stonden we niet stil. We gingen door omdat we het leuk vonden en het nog goed was.” Wat is een goed moment voor een muzikant om te stoppen?

“Als je het gevoel hebt dat je een karikatuur wordt. Dan moet je mans genoeg zijn om te zeggen: het is mooi geweest. George zei jaren terug eens dat hij op zijn zeventigste zou stoppen. Hoezo? dacht ik toen en ook nu nog. Als jongen zag je je opa van zeventig als een oude man met één been in het graf, maar zo voel ik me totaal niet. Uiteindelijk ging ook George door tot z’n 73e. Toen werd hij gedwongen. Door het beginstadium van die rotziekte ALS werkten zijn handen minder goed, en hij wilde alleen optreden in topvorm.” Dat betekende het einde van de band, een moeilijk besluit?

“We zeiden altijd tegen elkaar: ‘We stoppen als iemand tegen een boom rijdt. Als een van ons niet door kan, is het voorbij.’ Verder dachten we niet na. Totdat het echt gebeurde. We wisten pas achteraf dat 16 november 2019 in Ahoy ons laatste optreden was. Geen bombastisch afscheidsconcert met toeters, bellen en vuurwerk, maar een intieme show. Te gek eigenlijk. Juist omdat er geen druk op stond gingen we helemaal los. Een afscheidstour had ik waarschijnlijk eng of raar gevonden. Dit was een mooier einde.” Je stopte niet met muziek maken, laat de documentaire zien.

“Zeker niet. Je blijft muzikant, en in een creatief beroep stop je niet als je 65 wordt. Je wilt je blijven uitdrukken. Dus ik ging verder met mijn eigen muziek en werd gevraagd voor de band Supersister. Voordat ik het wist zat ik weer ouderwets in een tourbusje. Bijna alle muzikanten die ik ken gaan door tot ze erbij neervallen.” Ben je niet bang om te lang door te gaan?

“Daar ben ik totaal niet mee bezig. Wanneer ben je vergane glorie? Als je in een strakke broek, kort hempie en geverfd haar nog voor vijftig man speelt? Misschien. Maar zolang er publiek is en je hebt nog lol, waarom niet? Mijn moeder werd 97. Als ik haar bezocht speelde daar soms een pianist. Ik kende hem nog uit een band van vroeger. Hij deed het vol overgave en de ouderen vonden het geweldig. Dat kun je sjofel noemen, maar het is toch eigenlijk heel mooi?”

Het uur van de wolf: Tot de Laatste Snik? is maandag 24 januari om 20:25 uur te zien op NPO2.