Met vijf andere bekende Nederlanders voer Roelof Hemmen voor Over de Oceaan onder leiding van een ervaren bemanning van de Canarische Eilanden naar het Caribisch gebied. Hun bijna drie weken lange zeilreis zat vol fysieke en mentale uitdagingen. Er was geen contact met het vasteland en in geval van nood waren ze op zichzelf en elkaar aangewezen.

Klinkt als een spannend avontuur. Genoten?

“Ontzettend, het was onvergetelijk. Het leven aan boord van een zeilschip is lekker overzichtelijk. Het voelde als een thuis. Het was heerlijk om tegen de scheepshuid in mijn kooi te liggen en het water te horen stromen. We hadden goed weer, maar de oceaan heeft zich ook van zijn minder aardige kant laten zien. Terwijl ik aan het roer stond, voeren we op een onweersbui af. De wind trekt dan aan, de zee wordt wilder, de golven hoger en de spanning aan boord ook. Het wordt donker en in de onweersbuien om je heen zie je bliksemschichten. Niet prettig als je midden op die onmetelijke oceaan zit. Het liep goed af, en ik vond het geweldig.”

Wat heb je met de zee?

“Ik heb altijd al een fascinatie voor zee en zeilen gehad. Als kind had ik met mijn broertje een zeilbootje. Voor ik vijf jaar geleden naar Brabant verhuisde had ik een catamaran. Hij lag op het strand bij Wassenaar en elk weekend zat ik op zee. Maar mijn huidige echtgenote woonde in Brabant, dus heb ik de catamaran verkocht. Sindsdien heb ik nauwelijks meer gezeild. Tijdens deze tocht besefte ik weer wat ik miste. Mijn broer was toevallig eerder de oceaan over gevaren en vertelde zulke mooie verhalen daarover. Dat wilde ik ook. En toen kwam dit programma op mijn pad.”

Wat sprak je daarin aan?

“Het is geen spelprogramma of afvalwedstrijd. Het gaat niet over elkaar afzeiken of te slim af zijn, maar over een groep mensen die de oceaan bevaart. Als je samen aan dek zit en je maakt die magische zonsopkomst mee, ontstaan vanzelf de mooiste gesprekken. Door dit soort interactie leer je ze beter kennen. Wat drijft ze? Wat voor mensen zijn het eigenlijk? Op zo’n groot zeilschip ben je de hele dag in touw. We waren met veertien man. Er moest worden gekookt, schoongemaakt, gezeild. Iedereen had een taak, ik bakte elke dag het brood. We werkten in shifts, sliepen weinig. Dat levert een bijzondere dynamiek op.”

Wat waren jouw hoogtepunten?

“Onvergetelijk waren de dolfijnen die af en toe met ons meezwommen en uit het water sprongen. Soms tientallen! ’s Nachts hoorde je ze snuiven naast je. Magisch. Ook de nachten waren geweldig. Het leek alsof we tussen de sterren en planeten voeren, want er is geen licht en alleen maar zee tot aan de horizon. Tijdens volle maan was het alsof er een lamp aanging.”

Heb je iets over jezelf geleerd?

“Ik genoot erg van het simpele leven op zo’n boot. Al die luxe van thuis heb ik niet nodig. Wel miste ik het contact met thuis, ik had mijn vrouw Marjon nog nooit zo lang niet gesproken. Ik miste haar, mijn kinderen en kleinkinderen enorm.”

Je hebt een tatoeage van een zeemeeuw op je schouder. Vanwege die liefde voor de zee?

“Die tattoo stond eerst symbool voor vrijheid, kunnen zijn wie je bent. Tijdens deze zeereis kreeg hij een andere lading. Een schipper wees me op het boek Jonathan Livingstone seagull van Richard Bach, dat gaat over een zeemeeuw. Dat zijn lompe vogels: ze vliegen niet sierlijk, duiken niet mooi, kunnen niet hoog. Maar deze zeemeeuw wil steeds mooier en hoger vliegen. Nu heeft die tatoeage voor mij ook die betekenis. Ik wil steeds beter worden in mijn werk en me blijven ontwikkelen.”

Komt er nu een nieuwe catamaran?

“Afgelopen zaterdag had ik mijn eerste wingfoil-les – een soort surfen waarbij je over het water zweeft. Het ging heel goed, dat wordt mijn nieuwe sport. Dat wingfoilen komt voort uit die oceaanreis. Ook daarmee wil ik steeds beter worden, net als die zeemeeuw.”

Over de Oceaan is vanaf donderdag 16 mei om 20.30 uur te zien op RTL 4.