Storm,

Als ik in bed lig doe ik soms het geluid na van donder en bliksem. Veilig in bed, buiten waait het. Na bijna twee weken eindelijk wat rust in het nieuwe huis te hebben gevonden, kwam Poly. U leest deze column waarschijnlijk als het net buiten 30 graden is geweest, maar we ondertussen nog steeds te maken hebben met de schade die deze megastorm aanrichtte. Mijn medeleven gaat uit naar de nabestaanden van een 51-jarige dame die een boom op haar auto kreeg. Daarbij valt alle andere schade in het niets, laat dat duidelijk zijn.

Terwijl ik nog in bed lig, staat Herald voor het raam met de kat naar de storm te kijken en valt een grote beuk richting ons huis. Hij ploft precies voor het raam neer. Was de beuk een paar centimeter groter geweest, dan was dit een totaal ander verhaal geworden. Het zijn van die momenten in het leven die grote gevolgen kunnen hebben. Het lot wordt in enkele seconden en dus soms ook in centimeters bepaald.

Ik krijg een berichtje van Edward van der Marel: ‘Gelukkig storm vandaag en niet morgen. We kijken ernaar uit jou en je broer Ron te zien in de boekhandel.’ Edward heeft een prachtige true crime-podcast met Carine Voshaar, getiteld Moordzaken. Van de bizarste verhalen is nu een boek: De Pindakaasmoord. U kunt wel raden dat er meer in de pindakaas zat dan olie en raapzaad. Als fans van het eerste uur krijgen Ron en ik het eerste exemplaar uitgereikt.

“Wat trekt ons toch zo aan in deze meestal vreselijke verhalen?” vraagt Edward in een voorgesprek. Het geeft inderdaad te denken als mensen je boekenkast zien. Gaat het om het meespeuren naar de dader of is het simpelweg nieuwsgierigheid? Vereiste is dat met respect voor elke slachtoffer wordt verteld.

De podcast Moordzaken doet dat en elke stap, elke beslissing van het slachtoffer en de dader wordt nauwkeurig beschreven. Juist die stappen naar rechts of links die zo klein lijken maar zo’n groot verschil maken, blijven fascinerend. Vlak voor de dood van Peter R. de Vries zat ik aan een tafel met Jaïr Farwerda. Jaïr vond dat ik zoveel van de zaken van Peter wist dat ik er een postcast over moest maken. 

Peter keek me aan en ik heb toen niet gelijk doorgezet. Net die afslag gemist. Waarom niet gelijk gedaan en mijn hart gevolgd? Was ik wellicht bang te falen, geen recht te doen aan zijn iconische programma? Gemiste kans! Had ik graag met Peter willen maken en dat blijft maar malen in mijn hoofd. Die storm gaat voorlopig nog niet liggen.