In 1988 ontplofte een bom aan boord van Pan Am vlucht 103. Het toestel stortte neer op de Schotse plaats Lockerbie, waarbij naast 270 passagiers en bemanningsleden ook elf mensen op de grond om het leven kwamen. De dodelijkste terreuraanslag in de Britse geschiedenis werd verfilmd als een vijfdelige miniserie die - noodgedwongen - veel vragen onbeantwoord laat. De makers vermijden sensatie, en misschien wordt het verhaal daardoor wat steriel en houterig verteld.

Taylor Sheridan is lekker op dreef. Na Yellowstone en 1883 breidt hij zijn wereld opnieuw met een pareltje uit: 1923, dat tussen de twee series plaatsvindt. Deze keer met de briljante combinatie van A-acteurs Helen Mirren en Harrison Ford. Laten we hopen dat Ford geen slangen op zijn ranch vindt.

Deze verrukkelijke comedy met een eenvoudig verhaal stijgt tot grote hoogte dankzij de fantastische vertolking van June Squibb. De 95-jarige actrice heeft na talloze bijrollen eindelijk een hoofdrol te pakken. Een heerlijke film voor jong en oud vol leuke personages en hilarische situaties.

In 1988 schreef Don Mancini het scenario van Child's Play, een horrorfilm met een knipoog over de bezeten pop Chucky, die aan het moorden slaat. Mancini bleef betrokken bij een hele reeks vervolgen, die gekker en gekker werden. In zijn tv-serie Chucky - die al drie seizoenen telt - is de waanzin compleet. Fans die tijdens de eerste afleveringen even doorbijten worden beloond met een stroom van volstrekt maffe horror, waarbij alle namen uit de films weer meedoen: Brad en Fiona Dourif, Jennifer en Meg Tilly, ja zelfs Alex Vincent die het jongetje Andy speelde in de allereerste film.

Met de documentaireserie The Ripper maakte Netflix al een mooi verslag van de jacht op de seriemoordenaar die Engeland in de jaren 70 onveilig maakte. Deze miniserie is een dramatisering van dat verhaal. De cast is uitstekend, het tijdsbeeld is mooi gerecreëerd en het verhaal wordt zorgvuldig verteld met veel aandacht voor de slachtoffers en de fouten in het politieonderzoek.

Deze heerlijke westernseries is er eentje voor de fijnproevers. Deadwood moet het niet hebben van actie of vuurgevechten, maar van de goed uitgewerkte personages. Dat levert drie meesterlijke seizoenen op met dialogen om van te smullen. Na tien jaar kregen de fans met Deadwood: The Movie nog een toegift.

Hoewel het totaal ongeloofwaardig is dat Kate Winslet en Cameron Diaz lijden onder een ellendig liefdesleven en Jude Law vrijgezel is, komen de acteurs er dankzij hun charme toch mee weg. En The Holiday heeft meer te bieden. Twee prachtige locaties, mooie mensen, een geinig subplot over oude films en Jack Black voor de grappen. Prima kerstfilm!

De drie seizoenen van deze fantasyserie met een vleugje romantiek zijn gebaseerd op de All Souls-trilogie van Deborah Harkness, die zelf uitvoerend producent was. Het fantasyverhaal is een beetje braaf vergeleken met andere series in het genre, maar als je wel van fantasy houdt maar niet van bloed en blikkerende tanden is het een aanrader. Een soort Outlander, maar dan met heksen, demonen en vampiers.

Misschien nog wel beter dan het eerste deel maar wie zijn wij om dat oordeel te vellen? Als je een beetje liefde voor film in je donder hebt, dan kijk je allebei de meesterwerken.

Met een combinatie van martial arts en comedy steekt debuterend filmregisseur Nida Manzoor de draak met de achterhaalde tradities van de Pakistaanse gemeenschap in Engeland. Wat er allemaal gebeurt rond de uithuwelijking van de zus van hoofdpersoon Ria is verrukkelijk overdreven en wordt verteld met flitsende actie, mooie vechtchoreografieën, muziek, dans en vooral heel veel humor.

Met The Agency kreeg de Franse spionageserie Le bureau des légendes een spannende remake. Producenten George Clooney en Grant Heslov verzamelden een indrukwekkende cast met grote namen als Richard Gere, Dominic West en Jeffrey Wright, maar de hoofdrol is voor Michael Fassbender. Het spionageverhaal is niet zo opzienbarend en had beknopter gemogen, maar het vakmanschap van de makers, de haast steriele sfeer en het knappe acteerwerk maken de serie zeer verslavend kijkvoer.

Nathan Fielder (Nathan for You, The Rehearsal) en Benny Safdie (Good Time, Uncut Jems) sloegen de handen ineen voor deze satirische zwarte comedyserie, waarin ze zelf twee van de hoofdrollen spelen. Je krijgt een kijkje in het zieke huwelijk van Whitney en Asher, en daarbij zie je dingen die je liever snel weer vergeet. IJzersterk geacteerd, maar superongemakkelijk kijkvoer.

"Nazi's, I hate those guys", gromt Harrison Ford in deze derde Indiana Jones-film. Die dekselse Duitsers blijken opnieuw de perfecte vijand in deze zeer waardige opvolger van Raiders of the Lost Ark. De casting van Sean Connery als Indy's vader was geniaal en er is natuurlijk weer non-stop actie.

Toen Steven Spielberg besloot het boek van Michael Crichton te verfilmen, legde hij de basis voor een franchise die wereldwijd zes miljard dollar zou binnenharken. Deze eerste film blijft de beste, en dat komt naast de gave dino's ook door de leuke rollen van Sam Neil en Jeff Goldblum.

Horrormeesters Jason Blum (Insidious, The Purge) en James Wan (Saw, The Conjuring) sloegen de handen ineen voor deze bovennatuurlijke horrorfilm over een zwembad. Punten voor originaliteit, want we zouden zo snel geen andere zwembadhorrorfilm weten. Night Swim begint sfeervol en spannend en heeft prima hoofdrolspelers, maar een echte klassieker is het niet geworden. Prima voor een avondje griezelen op de bank.

Zie je het even niet meer zitten? Dan hoef je alleen maar The Office US aan te slingeren en de zon schijnt weer. De laatste aflevering werd al een tijdje geleden opgenomen maar The Office US blijft een van de meest gestreamde series ter wereld.

In plaats van een derde film te maken over de levende, pratende en blowende teddybeer Ted had bedenker Seth MacFarlane een beter idee. Deze serie toont de jonge jaren van Ted en zijn eigenaar John Bennett in de vorm van een sitcom, die speelt in de vroege jaren negentig. De humor is plat, puberaal en waanzinnig leuk. Zeven afleveringen is veel te weinig.

De spannendste momenten in A Quiet Place Part II waren de flashbacks naar het moment dat de aliens op aarde kwamen. Het was daarom een goed idee om een hele film te wijden aan die fatale dag. A Quiet Place: Day One concentreert zich op de personages en toont hoe zij deze bange momenten beleven. Daardoor laat de film niet zo veel zien van de apocalyps, waar we toch eigenlijk wel op hadden gehoopt. De sentimentele toon zal ook niet alle horror- en sf-fans kunnen bekoren.